بنام خداوند بخشنده ی مهربان
در این یادداشت قصد دارم بنا به درخواست یکی از کاربران، درباره ی زبان توکی پونا توضیحات بیشتری دهم. ابتدا خدمت شما عرض کنم که زبان، مهم ترین وسیله ی ارتباط میان انسان هاست. ما با زبان احساسات و عواطف خود را بیان می کنیم، به وسیله ی زبان با خودمان حرف می زنیم و اصطلاحا حدیث نفس می کنیم، یاد می گیریم و یاد می دهیم، اطلاعات رد و بدل می کنیم، از حال دوستان و آشنایانمان با خبر می شویم و غیره.
ما به راحتی می توانیم با هم زبانانمان ارتباط برقرار کنیم. تا اینجا مشکلی نیست. مشکل وقتی آغاز می شود که ما بخواهیم ما مردمان دیگر صحبت کنیم. اینجاست که اهمیت زبان دوم روشن می شود. زبان دوم زبانی است که به کمک آن می توانیم با مردم کشور یا کشور های دیگر ارتباط برقرار کنیم. اما چه زبانی می تواند زبان دوم ما باشد؟؟ انگلیسی؟؟ عربی؟؟ فارسی؟؟
زبان های ملی هر کدام نقص هایی دارند. مثلا بی قاعدگی در آن ها بسیار است، استثنا در آن ها زیاد است، طرز خواندن کلمات با نوشتن آن ها متفاوت است و این کار یادگیری دیکته ی کلمات را دشوار می کند، دستگاه کلمه ساز (صرفی) برخی از آن ها مثل زبان فارسی، ضعیف است و ... .
اینجا بود که دانشمندان به فکر زبان های مصنوعی افتادند. زبان هایی که نقص های زبان های ملی را نداشته باشند. یکی از این زبان ها زبان اسپرانتو است. این زبان هدف بین الملی دارد؛ یعنی می خواهد جای زبان انگلیسی را بگیرد.
یکی از زبان های مصنوعی زبان توکی پونا است. این زبان تنها 118 کلمه ی اصلی دارد و مابقی مفاهیم به کمک این 118 کلمه ساخته می شود. یادگیری این زبان خیلی سریع اتفاق می افتد. به طوری که ظرف مدت حد اکثر یک هفته می توان آن را یاد گرفت.
فرق توکی پونا با زبان های مصنوعی دیگر این است که جملات آن طولانی تر است و شاید پیچیده تر؛ ولی حسنش این است که زبان کوچکی است و از عهده ی مهم ترین وظیفه ی زبان، یعنی بر قراری ارتباط هم بر می آید.
اگر می خواهید یک نحوه ی جدید در نگرش به دنیا پیدا کنید و یا سرگرمی جدیدی می خواهید و یا مثل من اصلا به مقوله ی زبان علاقه مند هستید، به شما توصیه می کنم توکی پونا را یاد بگیرید.
ممنون